تا پیش از عصر مشروطیت معشوق شعر فارسی با سیمایی کلی تجلی مییافت
علمي
بزرگنمايي:
ندای لرستان- دکتر محمدرضا روزبه درباره عشق به همسر در شعر معاصر
ایران، اظهار کرد: تا پیش از عصر مشروطیت، معشوق شعر فارسی غالباً با
سیمایی کلی، مبهم و فاقد هویت عینی و غرق در هالهای از تقدس و رازناکی در
شعر شاعران تجلی مییافت.
وی ادامه داد: اما از عصر مشروطه با ظهور
گفتمانهای تازه ازجمله توجه به جایگاه زن و فردیت او در عرصه جامعه و
خانواده، ماهیت معشوق دگرگون شد و چهرهای ملموس و عینی یافت.
روزبه اضافه کرد: آن معشوق رازآمیز، آرمانی و آسمانی مبدل به معشوق زمینی و این جهان شد.
این
مدرس دانشگاه یادآور شد: در کنار گونههای متنوع معشوق که در میراث شعری
یک قرن اخیر تجلی یافتهاند، به تبع توجه به نقش زن و بازتعریف نظام
خانواده با گونهای دیگر از معشوق مواجهیم که همانا همسر واقعی شاعر است.
وی
تصریح کرد: معشوقی که وجود تابوهای فرهنگی و اخلاقی و نیز دیگر عوامل
اجتماعی ازجمله فاصله موجود بین عشق و زناشویی، مانع ظهور و بروز آن در
اشعار عاشقانه کلاسیک میشد.
لینک کوتاه:
https://www.nedayelorestan.ir/Fa/News/91982/