ندای لرستان - و امروز روزی است که فرشتگان مژده احیای دین احمد را میدهند و چشم ثاراللهیان روشن به میلاد شاه شهدا شده است.
فضا، آکنده از بوی حسین(ع) شده و به هر طرف نگری جلوه جمال خداست. پناه مستمندان، دوای دردمندان و دادرس فریاد غریبان به روی زمین آمده. همه از رشادتها و مظلومیتهایش نقلها شنیدهایم و داستانهای مادربزرگ، تعریف آنها بود. نورِ خدا خود و مریدانش را فدای ایزدی کرد و اما بعد از شهادتش هم مرام و مسلکش ادامه یافت و آریوبرزنانی از ایران زمین ره آن شیرمرد و یاران با وفایش را همچنان ادامه میدهند.
به وسعت وجود خدا در دل تاریخی که پیش رو داریم بر پهنه سرزمینمان پای مینهند و برای از خود گذشتگیشان جز ستایش نمیتوان احساس دیگری داشت. همانهایی که با همان آزادگی مولا و سرورشان مریدی میکنند امروز هم بیهیچ چشم داشتی هستی خود را در طبق اخلاص نهاده و به همنوع خود پیشکشاش میکنند.
اینان هنوز هم مرد میدانهایند و مردانه شمشیرشان بیل و کلنگهایی شده که با آنها میسازند آرزوهای من و تو را. عاشقند و جایی که عشق فرمان میدهد محال از میان میرود. نشد وجود ندارد و چون فرهاد با عشقی که دارند به جنگ کوه محنت و دردها رفتهاند و بیستون میآفرینند.
اینان با محبوبشان معامله کردهاند و بر برگبرگ دفتر زندگیشان جز خوبی چیزی نیست و در کالبدشان چه قلبی دارند.
نور حق و جلوه شرف یابنالزهرا را بر پیشانی دارند و در گمنامی به مردم و وطنشان خدمت میکنند، بیآنکه در پی اسم و رسمی باشند و تنها علیوارانه خدا را درنظر میگیرند. حال نیز در نامهربانی زمین و زمان و بزنگاه سیل، باز هم لرستان را تنها نگذاشته و مهربانند و در هیاهوی آدمیان با تنی خاکی چه بیرنگ، تمام رنگاند و در طریق رحمت رنگ عرفان را در قاموس مردانه خود مینمایانند. در عرصه ناملایمات وقتی که نامردمیها میبارند چتری برای لرستان شدهاند و پلی تا آمال میسازند.
هر چه ستارههای روی دوش بیشتر، متواضعتر. تنشان خمیده از محنت دیگران اما خدا را به دلها یادآوری میکنند که فراموش نشدهاید. اینان همان شبدرانی هستند که گلها را در حسرت سبزی خود گذاشته و واژهها یارای بزرگی قامتشان را ندارند.
آری پاسدار؛ تنها یک واژه هست اما در دل خود دنیا دنیا حرف و احساس دارد و باید به سخاوت این مردان و زنان خدایی درودها فرستاد.
زخمه نفرت کوردلان بر آنان کارگر نیست. واعجبا که این سیهروزانِ بخت برگشته هنوز هم اندر خم یک کوچهاند و حال نزار این رهگذران در بحبوحه دنیا مانده و نمیدانند این مردان با خدایند و همصحبت رسولانند.
نالههای همیشگی یاوهگویان شرق و غرب چون آمریکا حنایی است که هیچگاه رنگی نداشته و کوس رسوایی باطل این بدخواهان سالهاست پدیدار گشته. خوش رقصیهای این هرزهگویان سپاه را در هیچ چشمی خوار نمیکند و همگان دیدهاند و میدانند همین داعیان حقوق بشر چه حقها را نقض کرده و چه خانهها که به ویرانه مبدل نساختهاند؛ در هیچ دورانی یزیدیان و قبطیان راه به جایی نبرده و نمیبرند و حال نیز نخواهند برد. پس نه تنها آمریکا و ترامپ بلکه همه عالم باید بداند که ایران یک صدا، سپاه است.
خدای را سپاس که در این دوران هم میتوان حسین(ع) را حس کرد و کشش خونش زنگار روحها را میزداید.
لرستان و ایران فراموش نمیکند که چه مردانه ماندند و میسازند ویرانهها را. دست مریزاد و خداقوت.
یادداشت از: سمیرا عزیزی خبرنگار ایسنا منطقه لرستان
انتهای پیام