چاپ

ندای لرستان - یک دکترای زبان و ادبیات فارسی گفت: شعر آرمان‎گرا و آرمان‎گریز بعد از جنگ روی کار آمد.
دکتر محمدرضا روزبه در گفت‎و‎گو با خبرنگار ایسنا منطقه لرستان، اظهار کرد: شعر و ادبیات در ایران همزمان با آغاز دوران موسوم به سازندگی بعد از جنگ، دو گرایش عمده آرمانگرا و آرمان‌گریز داشت.
وی ادامه داد: شعر آرمان‌گریز بیشتر به فرم و ساختار می‎اندیشید.
روزبه افزود: شعر آرمانگرا نیز به تلفیق فرم و محتوا می‎پرداخت.
این عضو هیات علمی دانشگاه لرستان خاطرنشان کرد: در مجموع طیف شاعران آرمانگرا چه در عرصه قالب‎های سنتی و چه در حیطه قالب‎های نو پایبندی به محتواهای اجتماعی و انسانی، از جذب مبانی زیباشناختی تازه غفلت نورزیدند.
وی یادآور شد: از دیگر سو طیف شاعران جناح روشنفکری رفته رفته با خروج از سلطهِ شیوه‎های بیان دهه‎های پیشین یا به طرح اندیشه‎های فردی، فلسفی و اسطوره‎ای پرداختند و یا در میدان مسابقهِ فرم و تکنیک مشغول موجبازی‌ها و جریان‌سازی شدند.
روزبه گفت: شاخه آرمان‌گرا در وجه غالب شامل شاعران انقلاب بود که با مسائل تازه‎ای مواجه شده بودند.
انتهای پیام