ندای لرستان -
خرم آباد - پایگاه خبری یافته در مطلبی با عنوان منشی‌های پرادعا تر از پزشکان نوشت: بیماری و نیاز به درمان به قول قدیمی‌ها شتری است که در هر خانه‌ای می‌خوابد.
در ادامه این مطلب آمده است: امروزه با پیشرفت علم دانش پزشکی و اختراعات تجهیزات مدرن در حد ظرفیت و توان شهرها بیشتر و کمتر پزشکان با تخصص‌های مختلف و امکانات پزشکی در اختیار مردم قرار دارد.
منشی‌های پرادعا تر از پزشکاناگر چه در بعضی بخش‌ها کاستی‌هایی وجود دارد که عواملی نظیر جمعیت و عدم ظرفیت‌های استاندارد و ... در بروز این کمبودها دخیل می‌باشد که بعضاً از این مشکلات گریزی نیست اما آنچه بحث این نوشتار می‌باشد انتقاد و واکاوی کمبودهای حوزه درمان نیست بلکه مشکلاتی است که متأسفانه به‌واسطه رفتار برخی عوامل درمانی در مراکز خصوصی رخ می‌دهد و حرمت و شأن بیماران حفظ نمی‌شود.
در خصوص احترام به بیمار ائمه معصومین تأکید بسیاری داشته‌اند تا جایی که در بنا براحادیث نبوی درمی‌یابیم، احترام فرد بیمار تا آن جاست که خداوند، بیماری او را به خود نسبت می‌دهد و می‌گوید: من بیمار بودم و به عیادت من نیامدی!
همچنین بقراط اعتقاد داشت پزشک واقعی باید به درمان فقیران بیشتر از ثروتمندان راغب باشد و چنان که خود چنین بود و بنا بر گفته‌ای به‌رغم دعوت پادشاه ایران با وعده هزاران دینار او حاضر نشد مداوای فقیران قرانون و تاسو را رها نموده و به ایران سفر نماید و اعتقاد داشت که نباید فضیلت را به مال فروخت.
بی‌شک با بروز بیماری در انسان روح و روان آدمی نیز تحت‌الشعاع ضعف جسم قرارگرفته و به‌طور طبیعی آستانه تحمل او کاهش‌یافته و بی‌حوصله می‌شود.
هنگامی‌که در تقویم ما روز پرستار با سالروز ولادت حضرت زینب (س) تقارن یافته است صرفاً نشاءت گرفته از صبر و بردباری این بانوی بزرگ می‌باشد و هیچ تخصص پزشکی ملاک انتخاب این روز به‌عنوان روز پرستار نبوده است که در اینجا اهمیت شغل پرستاری به دلیل ارتباط نزدیک و حتی بیشترین ارتباط با بیمار متبلور می‌شود که خوشبختانه در بین پرستاران کمتر و تنها موردی شاهد رفتارهای ناپسند هستیم، اما متأسفانه یکی از گله‌مندی‌های شهروندان برخورد نامناسب برخی منشی‌های پزشکان، کارکنان آزمایشگاه‌ها و مراکز سونوگرافی خصوصی با مراجعین هست به‌گونه‌ای که بعضی از این افراد بدون توجه به شرایط روحی بیمار با رفتارهای نادرست و حتی توهین و تحقیر پاسخ او را می‌دهند و حتی برخی از منشی‌های پرادعا تر از پزشکان که از غلط‌های املایی نام‌نویسی بیماران به سطح سوادشان پی می‌بری آن‌چنان با غرور و تکبر با مراجعین برخورد می‌کنند که گویی او پزشک است و منشی در اندرون مطب نشسته است.
و جالب اینکه پس از برخورد نامناسب منشی و با ورود به مطب و مشاهده تواضع و انسانیت و رفتار شایسته پزشک گویی تمام دردهایت التیام‌یافته و نیاز به درمان نداری و این همان رفتاری است که به بیمار آرامش داده و مداوای او را تسهیل می‌نماید و در نهایت به این باور می‌رسی که خداوند به هر کسی با توجه به ظرفیتش جایگاه و عزت بخشیده است.
اما وظیفه پزشکان و مدیران مراکز درمانی؛ با توجه به اینکه منشی مطب و همچنین کارکنان مراکز درمانی به مثابه پیشانی و ویترین این مراکز می‌باشند.
شایسته است پزشکان گرامی و مدیران محترم این‌گونه مراکز خصوصی در انتخاب منشی و کارکنان دقت بیشتری داشته باشند و اولویت را برای گزینش وی رفتار و سعه‌صدر بدانند که بتواند با مراجعین برخوردی شایسته داشته باشد زیرا بیمار با دیدن برخورد نامناسب از منشی توقعی از او ندارد و این برخوردها را به‌پای پزشک و مدیر مرکز خواهد نوشت و آن زمان است که برای بیمار نه ارائه قبض پارکینگ اهمیتی دارد و نه نوشته تکریم و ... می‌تواند او را رضایت بخشد.
اگر چه برخی مدیران مراکز درمانی در اقدامی شایسته ضمن اعلام شماره تلفن جهت ارائه انتقاد و پیشنهاد راهی برای ارتباط مستقیم با مراجعین و همچنین نظارت بر رفتار و عملکرد کارکنان خود ایجاد نموده‌اند اما این اقدام به شرطی پسندیده است و بازخورد مثبت دارد که به نظرات شهروندان توجه شود و اقدام عملی صورت پذیرد و مدیران نیز نظارت مستقیم داشته باشند.
همچنین متولیان بهداشت و درمان شهرهای استان می‌توانند به‌صورت نامحسوس رفتارهای کارکنان مطب‌ها و مراکز درمانی را بررسی نمایند.
اما گذشته از نظارت متولیان و مدیران و پزشکان؛ از منشی‌ها انتظار این است که رفتاری در خور و شایسته با مراجعین داشته باشند چرا که رفتار و گفتار هر شخص، شخصیت و فرهنگ خانوادگی او را آشکار و مبرهن خواهد نمود.
منبه: پایگاه خبری یافته
7274/6060