چاپ

ندای لرستان - این روزها در هرجایی که درختی و گیاهی هست، برگ‌های زرد و ریخته شده بر زمین و بادهایی در حال وزیدن هستند که خبر از تغییر فصل می‌دهند و با خودنمایى به ایرانیان یادآوری می‌کنند پاییز رسیده است.
ایرانی‌ها پاییز را خزان نیز می‌نامند و این نام در ذهنشان نوعی اندوه و دل‌مردگی و افت و زوال و سقوط را تداعی می‌کند.
به‌طور مثال برخى از مردم می‌گویند این روزها خزان شغل و کار و رونق است؛ یعنی اینکه این روزها شغل و کار برای کسی پیدا نمی‌شود و بیهوده به دنبال یافتن شغل و کارى نباشید.
واقعیت تلخ همین است که این روزها اقتصاد ایران را خزان‌زده است و برگ و درختان کسب‌وکارها ریخته یا می‌ریزد و شاخه‌ها و ساقه‌های کوچک و بزرگ اقتصاد در حال لخت و عریان وبی پناه شدن است.
این روزها ذهن و جان‌ودل فعالان اقتصادی درگیر بدترین گزینه‌هاست و شمار قابل‌توجهی از صنعتگران قدیمی و اصیل هم که بنیه نیرومندترى داشتند از تاب‌وتوان افتاده‌اند. این نوشته برای ایجاد ترس یا ناامیدی نیست و نوشته‌هایی ازاین‌دست را نباید در این قالب ریخت و آن‌ها را نکوهش و نهی کرد.
آن‌کس که در این روزها نمی‌گوید یا نمی‌نویسد بیش از هر چیز به نقطه‌ای رسیده که احساس می‌کند همه راه‌ها بسته‌شده و کسب‌وکارها به بن‌بست رسیده‌اند. این‌گونه فعالان اقتصادی که شوربختانه در حال تکثیرند، سکوت کرده و یا به این نتیجه رسیده‌اند که گفتن و نوشتن دیگر فایده ندارد و چشم‌ها و گوش‌ها بر ین نوشته‌ها و سخن‌ها بسته‌شده است.
شاید این سخت باشد که همه این مشکلات و نابسامانی‌ها را به دولت دوازدهم نسبت دهیم و سایر نهادها را در رساندن کسب‌وکار به نقطه خطرناک مقصر ندانیم اما برای عبور از این مسیر باید دولت پیشگام باشد. مطابق قانون اساسی و بر پایه توزیع قدرت در میان نهادهای اصلی اداره‌کننده جامعه دولت است که باید بر اساس اختیارات و داشته‌هایش، برنامه منطبق با شرایط روز و بر اساس واقعیت‌ها ارائه کند و بر سر اجرای آن اصرار کند. این قابل‌قبول نیست که دولت دست روی دست بگذارد و به این بهانه که شاید دیگران بر سر راه سنگ بگذارند هیچ کاری نکند.
تجربه نشان داده هرگاه دولت بر سر حرفی و خواسته‌ای کار کارشناسی کرده و ضرورت اجرای آن را به جامعه ایرانی در سطوح گوناگون خوب و مفید تبیین کرده است توانسته موافقت و همراهى بالاترین نهادها را بگیرد. در همین روزها شاهد بودیم اصرار کارشناسانه دولت برای تصویب اف ای تی اف درمجلس» که یک‌روند سخت را طی کرده و احتمال ناکامی در تصویب آن از امکان موفقیت بیشتر شده بود به سرانجام نیک رساند. به نظر می‌رسد دولت در سیاست‌های ارزی، در سیاست‌های تجاری و برنامه‌های پولی و بانکی نیز می‌تواند به نقاط امن و کارشناسانه برسد و بر اجرای آن بایستد و کار را پیش ببرد. اکنون در خزان تصمیم‌گیری و خزان کسب‌وکار گیر افتاده‌ایم و باید از این وضع رها شویم.
در چنین شرایطى وزرا یا هر فردی در دولت که نتواند این راهبرد را در دستور کار قرار دهد و توانایی تدوین برنامه‌های متناسب با اوضاع را نداشته باشد، باید جایش را به نیروی دلسوز، باانگیزه و فداکار بدهد، شاید نوعى پوست‌اندازی دولت در حوزه اقتصاد به ایجاد انگیزه و امید کمک کند. ریاست دولت دوازدهم نیز می‌تواند و باید چابک‌تر و چالاک‌تر باشد و اگر این تصور را دارد که باید کارهای اساسی‌تر را انجام دهد از معاونان ارشد خود به‌ویژه معاون اول در حوزه اقتصاد کمک بگیرد و به توصیه‌های دلسوزانه کارشناسان، فعالان اقتصادی و بخش خصوصی کشور توجه کند تا خزان بر خزان افزوده نشود.