بزرگنمايي:

ندای لرستان - اطلاعات / « اهمیت سفر رئیسی به پاکستان » عنوان یادداشت روزنامه اطلاعات به قلم سید مسعود رضوی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
کشور ما در منطقه حساسی قرار دارد که نیازمند مراقبت است و همسایگان بیش از آنکه همدلی داشته باشند، خود را رقیب این جامعه قدرتمند و کشور بزرگ و پهناور تلقی می کنند. از این جهت نه فقط ترکیه و عربستان سعودی. که کشورهایی در سطح دیگر، نظیر دولت‌های مستقر در باکو و بحرین هم در هر فرصت و بزنگاهی می کوشند از آشفتگیها یا حوادث و برخوردها بهره گیرند تا از رقابت و تامین منافع جاری و آتی عقب نمانند. همگرایی در این منطقه، بیش از آن که در جهت افزایش تولید و توسعه کل منطقه باشد و شکوفایی خاورمیانه را بنیاد امنیت و آرامش درازمدت تلقی کنند، به سلب فرصت و موقعیت، و فرصت طلبی و یک‌جانبه گرایی افراطی هم برخلاف منافع ما می اندیشند. وقایع دهه ها و سال‌های گذشته انباشته از چنین تجاربی است.
سفر رئیس جمهور به پاکستان، پس از برخورد میان دوکشور برای مبارزه با گروهک‌های تروریستی و سوءتفاهمی که ایجاد شد، باید متضمن یک حقیقت باشد و آن امنیت بلندمدت در سواحل و مرزهای جنوب شرقی ایران و بخصوص مکران و چابهار است. خوشبختانه برخلاف مناقشه موشکی با پاکستان، در برخورد بزرگ و عبرت آموز با رژیم صهیونیستی، وعده صادق نشان داد که موقعیت ژئوپولیتیک ایران خدشه بردار نیست و در صورت لزوم،، امنیت و منافع ملی ایران از چنان موقعیت استواری برخوردار است که قدرت‌های بین‌المللی هم بدان اعتراف و اذعان کرده اند. حتی بزرگترین حامی اسرائیل، یعنی ایالات متحده آمریکا هم بدین حقیقت وقوف داشته و جانب احتیاط را در شرایط عادی و بحرانی از دست نمی‌دهد.
نقش پاکستان در توسعه یا عدم توسعه بنادر و تجارت و ایجاد کریدورهای مهم از مبداء دریای عمان بسیار مهم بوده و هست. روابط ایران با هند و افغانستان که هردو تنش‌هایی با اسلام آباد دارند، می تواند با همکاری اقتصادی و ایجاد امنیت منطقه ای به یک موقعیت خوب و شرایط برد برد برای همه بدل شود. کوته‌نگری و رقابت نابخردانه، یا دمیدن در تنور رقابت و منازعات منطقه‌ای به سود هیچ یک از این چهار کشور، ایران، هندوستان، پاکستان و افغانستان نیست. اگرچه دست پنهان قدرت‌های فرامنطقه ای و پتروپول‌های شیوخ عربی هم به وضوح قابل ملاحظه است. پس باید به دور از هر تعارف و ملاحظه ای، دستاورد ملموسی درباب امنیت شرق و بنادر جنوب شرقی حاصل شود تا بن بست تجارت و تحرک اقتصادی برای توسعه مکران و چابهار فراهم آید. از اقتدار ایران در برخورد اخیر با رژیم صهیونیستی باید بخردانه و با اطمینان بهره‌برداری کرد و این موقعیت، فرصت روشنی به رئیس دولت می دهد تا به جای یک سفر تشریفاتی، یک موقعیت عالی در جهت منافع ملی و امنیت منطقه ای ایجاد کند. 
در حاشیه همین مباحث و رقابتها، شتابی که در ایجاد جاده عربی و ترکی با سفر اردوغان به عراق و تلاش پر ابهام السودانی در دور زدن ایران، بیانگر تغییراتی است که ممکن است بعداً ما را از مزایای منطقه ای محروم سازد.