بزرگنمايي:

ندای لرستان - و امروز روزی است که فرشتگان مژده احیای دین احمد را می‎دهند و چشم ثاراللهیان روشن به میلاد شاه شهدا شده است.
فضا، آکنده از بوی حسین(ع) شده و به هر طرف نگری جلوه جمال خداست. پناه مستمندان، دوای دردمندان و دادرس فریاد غریبان به روی زمین آمده. همه از رشادت‎ها و مظلومیت‎هایش نقل‎ها شنیده‎ایم و داستان‎های مادربزرگ، تعریف آنها بود. نورِ خدا خود و مریدانش را فدای ایزدی کرد و اما بعد از شهادتش هم مرام و مسلکش ادامه یافت و آریوبرزنانی از ایران زمین ره آن شیرمرد و یاران با وفایش را همچنان ادامه می‎دهند.
به وسعت وجود خدا در دل تاریخی که پیش رو داریم بر پهنه سرزمین‎مان پای می‎نهند و برای از خود گذشتگی‎شان جز ستایش نمی‎توان احساس دیگری داشت. همان‎هایی که با همان آزادگی مولا و سرورشان مریدی می‎کنند امروز هم بی‎هیچ چشم داشتی هستی خود را در طبق اخلاص نهاده و به هم‎نوع خود پیشکش‎اش می‎کنند.
اینان هنوز هم مرد میدان‎هایند و مردانه شمشیرشان بیل و کلنگ‎هایی شده که با آنها می‎سازند آرزوهای من و تو را. عاشقند و جایی که عشق فرمان می‎دهد محال از میان می‎رود. نشد وجود ندارد و چون فرهاد با عشقی که دارند به جنگ کوه محنت و دردها رفته‎اند و بیستون می‎آفرینند.
اینان با محبوبشان معامله کرده‎اند و بر برگ‎برگ دفتر زندگی‎شان جز خوبی چیزی نیست و در کالبدشان چه قلبی دارند.
نور حق و جلوه شرف یابن‎الزهرا را بر پیشانی دارند و در گمنامی به مردم و وطن‎شان خدمت می‎کنند، بی‎آن‌که در پی اسم و رسمی باشند و تنها علی‎وارانه خدا را درنظر می‎گیرند. حال نیز در نامهربانی زمین و زمان و بزنگاه سیل، باز هم لرستان را تنها نگذاشته و مهربانند و در هیاهوی آدمیان با تنی خاکی چه بی‎رنگ، تمام رنگ‎اند و در طریق رحمت رنگ عرفان را در قاموس مردانه خود می‎نمایانند. در عرصه ناملایمات وقتی که نامردمی‎ها می‎بارند چتری برای لرستان شده‎اند و پلی تا آمال می‎سازند.
هر چه ستاره‎های روی دوش‎ بیشتر، متواضع‎تر. تن‎شان خمیده از محنت دیگران اما خدا را به دل‎ها یادآوری می‎کنند که فراموش نشده‎اید. اینان همان شبدرانی هستند که گل‎ها را در حسرت سبزی خود گذاشته و واژه‎ها یارای بزرگی قامت‎شان را ندارند.
آری پاسدار؛ تنها یک واژه هست اما در دل خود دنیا دنیا حرف و احساس دارد و باید به سخاوت این مردان و زنان خدایی درودها فرستاد.
زخمه نفرت کوردلان بر آنان کارگر نیست. واعجبا که این سیه‎روزانِ بخت برگشته هنوز هم اندر خم یک کوچه‎اند و حال نزار این رهگذران در بحبوحه دنیا مانده و نمی‎دانند این مردان با خدایند و هم‎صحبت رسولانند.
ناله‎ها‎ی همیشگی یاوه‎گویان شرق و غرب چون آمریکا حنایی است که هیچ‎گاه رنگی نداشته و کوس رسوایی باطل این بدخواهان سال‎هاست پدیدار گشته. خوش رقصی‎های این هرزه‌گویان سپاه را در هیچ چشمی خوار نمی‎کند و همگان دیده‎اند و می‎دانند همین داعیان حقوق بشر چه حق‎ها را نقض کرده و چه خانه‎ها که به ویرانه مبدل نساخته‎اند؛ در هیچ دورانی یزیدیان و قبطیان راه به جایی نبرده و نمی‎برند و حال نیز نخواهند برد. پس نه تنها آمریکا و ترامپ بلکه همه عالم باید بداند که ایران یک صدا، سپاه است.
خدای را سپاس که در این دوران هم می‎توان حسین(ع) را حس کرد و کشش خونش زنگار روح‎ها را می‎زداید.
لرستان و ایران فراموش نمی‎کند که چه مردانه ماندند و می‎سازند ویرانه‎ها را. دست مریزاد و خداقوت.
یادداشت از: سمیرا عزیزی خبرنگار ایسنا منطقه لرستان






انتهای پیام