بزرگنمايي:

ندای لرستان - پایگاه خبری سنگ نوشته در مطلبی با عنوان "جاده ی استرس زا و عقبگرد گردشگران!" نوشت: از پلدختر که بخواهی به سوی خرم‌آباد تردد کنی جاده‌ای را می‌بینی که وضعیت مناسبی ندارد.
در ادامه این مطلب آمده است: عرض کم جاده و اینکه این جاده از نوع دو خطه رفت و برگشت کنار همدیگر است.
جاده در شب فاقد سیستم روشنایی کافی است و فقط در برخی مناطق آن سیستم روشنایی وجود دارد و راننده، بسیاری از مسیر جاده را باید در تاریکی مطلق، طی مسیر کند.
آیا شایسته شهروندان این شهرستان است که چنین جاده‌ای داشته باشند؟
مشاهدات من عصر و شب چهارم آذرماه 97 صورت گرفت که مسیر خرم‌آباد به پلدختر و برعکس را طی نمودم.
تاکنون، شهرستان پلدختر فرمانداران متعددی در دولتهای مختلف به خود دیده است.
نمایندگان متعددی نیز در ادوار متعدد داشته است.
همچنین، معاونان عمرانی استانداران متعددی نیز در این منصب، آمد و شد کرده‌اند.
اما وضعیت همان است:جاده‌ی پلدختر به ویژه بعد از معمولان به سوی پلدختر، وضعیت مناسبی ندارد.
شاید گفته شود چونکه مسیر کوهستانی است و از یک سو نزدیک به رودخانه است، هزینه‌های اعتباری فراوانی جهت تعریض جاده و پهن‌سازی عرض جاده مورد نیاز است.
چگونه است که برای ساخت آزادراه خرم‌آباد به پل زال که آن نیز در منطقه‌ای کوهستانی است اعتبارات فراوانی اختصاص یافت و با همکاری و مشارکت بخش خصوصی و دولت (همکاری مشترک بین این دو)، بالاخره این آزادراه ساخته شد، ولی برای تعریض جاده پلدختر به خرم‌آباد، مقامات و نمایندگان متعددی آمده‌اند و رفته‌اند، ولی هنوز وضعیت این جاده مناسب نشده است.
آیا حق شهروندی مردم شهرستان پلدختر، این نیست که به هنگام تردد به خرم‌آباد، به راحتی در یک جاده‌ی مناسب، تردد نمایند؟
بالاخره چه زمانی قرار است وضعیت این جاده، مناسب‌سازی شود؟
این نکته را هم بگویم که مسیر جاده‌ی پلدختر انباشته از ظرفیت‌ها و پتانسیل‌های گردشگری طبیعی کوهستانی و رودخانه‌ای است.
اما وقتی وضعیت جاده از نوع جاده‌ی استرس‌زاست چه انتظاری می‌توان داشت که گردشگران فراوانی به این مناطق جذاب و دیدنی بیایند؟
پلدختر شهری است که در میان دامنه‌های کوههای گوناگون واقع شده است و همین خودش، مزیت مهمی و منحصر به فردی از نظر گردشگری طبیعی و توپوگرافی گردشگرپذیری است، اما چه فایده که این ظرفیت اساسی و مهم باید بی‌استفاده بماند!
منبع : پایگاه خبری سنگ نوشته
6060