بزرگنمايي:

لر آنلاین - خرم آباد - پایگاه خبری یافته در یادداشتی با عنوان "وقت آن رسیده که رسانه ها متحد شوند" به اهمیت و قدرت نفوذ رسانه ها در دنیای پر از خبر و سوژه امروز پرداخته و نوشته است: رسانه ها باید از این قدرت بهره گیرند تا مسئولان را پای میز مذاکره بنشانند.
  در این یادداشت به قلم امین جعفری دانشجوی کارشناسی ارشد مطالعات فرهنگی و رسانه آمده است: حکایت امروز ما حکایت آن مردی است که در حال عبور از جنگل مورد هجوم حیوان درنده‌ ای قرار گرفت و پا به فرار گذاشت.
در حال فرار اما چشمش به چاه آبی افتاد و اندیشید که برای نجات از حیوان درنده، خود را به درون چاه بیندازد غافل از که در آنجا نیز اژدهایی خطرناک دهان باز کرده بود تا او را ببلعد، مرد نگون‌ بخت برای اینکه درون چاه سقوط نکند، بوته‌ گیاهی که در دهانه چاه روئیده بود را محکم گرفت.
اما همین که از دست حیوان درنده و اژدها به طور موقت امان یافت، متوجه شد که چند موش کوچک در حال جویدن ریشه‌ بوته ‌هایی هستند که او به آنها آویزان است.
در همین حال وقتی برای فرار از این همه خطر اطرافش را نگاه می‌ کرد و به دنبال راهی می‌ گشت، چشمش به کندوی کوچکی افتاد که چند زنبور اندکی عسل در آن جمع کرده بودند.
مرد حکایت ما نیز غافل از همه خطرات اطرافش در حالی که با یک دست بوته گیاهان را گرفته بود، با دست دیگر شروع به خوردن عسل کرد و فراموش کرد که چه خطراتی او را تهدید می ‌کنند.
این روزها پای درد دل هر کسی که بنشینیم خواهیم دید که از وضعیت موجود رضایت ندارد، کشاورزان از بی‌ آبی می‌ نالند و صنعتگران از رکود بازار فروش، دانشجو از آینده شغلی‌ اش نگران است و استاد از پایین بودن سطح علمی دانشگاه‌ ها، مسئولان از کمبود اعتبارات به ستوه آمده ‌اند و کارشناسان اقتصادی معتقدند که ادارات بیشتر اعتبارات کشور را خودشان هزینه می‌ کنند و چیز زیادی برای کارهای عمرانی و تولیدی باقی نمی ‌گذارند، منابع آبی زیر‌زمینی را به حداقل ممکن رسانده‌ ایم و از آسمان هم قطع امید کرده‌ ایم.
درست در چنین شرایطی که همه می‌ دانیم چه خطراتی دارد تهدیدمان می‌ کند به مسائل اساسی‌ مان توجه نمی‌ کنیم و چون غرق در حساب و کتاب‌ های سیاسی هستیم، تهدیدها را یا نمی ‌بینیم و یا به دلایل زیادی نمی‌ خواهیم ببینیم!
اینجا همه‌ نگاه ‌ها به صفحه‌ شطرنج سیاست دوخته شده است تا ببینند کدام مهره جابجا می‌ شود و کدام قلعه سقوط می‌ کند. نمایندگان، استاندار، مدیران، سیاسیون، رسانه‌ ها و حتی نخبگان و مردم غافل از آن همه مسئله و مشکلی که باید خواب را از چشم‌ شان برباید، فقط متتظر انتصابات هستند تا ببینند وزن کدام جناح در ترازوی سیاست بالاتر می ‌رود.
اینجاست که یک عنصر آگاه، مطالبه ‌گر و پیگیر می‌ تواند عاملی باشد برای تحرک و پویایی در جامعه! همان ابزاری که از قطع انگشتان مردم روستای ابراهیم‌ آباد پلدختر برای عبور از رودخانه کشکان سخن به میان می ‌آورد! از بیماری نادر و هزینه‌ های بالای درمانی شهروند خرم ‌آبادی که فقط ایستاده می‌ خوابد می‌ گوید و زندگی پژوهشگری را به تصویر می‌ کشد که غاز چرانی می‌ کند!
آری؛ هستند سوژه‌ ها و موضوعاتی که در زندگی روزمره‌ مان چه به طور مستقیم و یا بصورت غیر مستقیم با آن در ارتباط هستیم و بادیدن و لمس کردنشان، آه از نهادمان بلند می ‌شود و اینجا، این رسانه است که در خاکستر خفته در زاگرس می‌ دمد تا با دودش به مسئولان پیام دهد و آنان را برای جدی گرفتن محیط زیست مجاب کند.
این رسانه است که صدای مردم محروم روستای ابراهیم ‌آباد را که برای تردد به شهر معمولان، ناگزیر به عبور از "گرگر" نصب شده بر روی رودخانه کشکان هستند را فریاد می ‌زند و انگشتان قطع شده اهالی این روستا را نماد محرومیتشان می‌ داند.
این رسانه است که باعث می‌ شود، پژوهشگر لرستانی مورد حمایت قرار بگیرد و جانباز لرستانی به آرزویش برسد. ابزار قدرتمندی که به دادخواهی مردم، مطالباتشان را از مسئولان در حوزه‌ های فرهنگی، اجتماعی، بهداشتی، آموزشی و ... فریاد می‌ زند.
اما این موارد با وجود اینکه نمونه‌ هایی از تاثیرگذاری رسانه را نشان می ‌دهند هرگز به تنهایی کافی نیستند و اثربخشی رسانه زمانی در جامعه بیشتر خواهد شد که مسئولان نیز در مقابل، رسانه را بفهمند و اهمیتش را در دنیای مدرن درک کنند.
این رابطه‌ دوطرفه ‎ای است که اگر درست برقرار شود، خیلی از مشکلاتمان حل خواهند شد. حقیقت این است که هم رسانه باید رسانه باشد و هم مسئول باید مسئول باشد. این یکی فلسفه‌ وجودی ‌اش تحقیق است و پژوهش و البته سوال و آن یکی هم وظیفه‌ اش پاسخگویی است و شفاف‌ سازی. هیچ کدام هم حق دخالت انگیزه‌ های شخصی را در کارشان ندارند.
بیان رسانه ‌ای حکم می‌ کند که رسانه به نمایندگی از مردم، همه جا سرک بکشد و مراقبت کند که خطا و اهمالی صورت نگیرد. مسئول هم باید رسانه را نماینده مردمی بداند که به او هویت بخشیده‌ اند و برای خدمت به آنان حقوق می‌ گیرد.
این روزها ارتباط بین رسانه‌ ها و مسئولان ما قطع شده است. رسانه‌ های ما چون رسانه‌ گی نکرده ‌اند نفوذشان را در افکار عمومی از دست داده‌ اند و مسئولان هم چون در آسیاب رسانه آب نمی‌ بینند بی‌ خیال شده ‌اند و به کارشان مشغولند.
شاید برای شما هم اتفاق بیفتد! حالا زمان آن فرا رسیده است که رسانه ‌ها متحد شوند. متحد نه به این معنا که همه یک سخن بگویند بلکه به این معنا که همه در مورد یک مسئله سخن بگویند. حالا زمان نشان دادن قدرت رسانه‌ ها است. آنها باید مسئولان را پای میز مذاکره بنشانند. میزی که صفحه‌ اش نه شطرنج سیاست یا عرصه درخواست ‌ها و سلایق شخصی که آیینه‌ مصالح و منافع مردم باشد.
منبع:پایگاه خبری یافته